بسم الله الرحمن الرحیم
و قاتلوهم حتّی لا تکون فتنةٌ و یکون الدّین للهِ
فإِنتهوا فلا عدوان إِلّا علی الضّالمین(بقره 193)
این یادداشت در تاریخ یکشنبه ٢٤ فروردین ،۱۳٩۳ در تارنمای قبلی منتشر شده و حالا باز نشر پیدا می کند.
وحدت ملی؛ چهار سال پیش بود که اقلیت 25000000 نفری تندرو بر خلاف میل اشرافیت معتدل یک حرکت افراطی انجام داد. اینجا بود که دیگر «احقافٌ بدریةً و حنینیةً» معتدلین سر باز کرد. این جا بود که دیگر وحدت ملی بی اهمیت شد. این جا بود که جشن ملت ایران تبدیل به عذا شد. از بهایی گرفته تا انجمن حجتییه، از منافقین تا نهضت آزادی، از نهضت آزادی گرفته تا سلطنت طلب، از وهابی ها گرفته تا باند مهدی هاشمی و دفتر آیت الله منتظری، از عربستان تا اسرائیل، از آمریکا تا اتحادیه اروپا، از گوگوش تا سروش و همه آنهایی که عقده ای از این انقلاب و از دین و از مذهب حقه داشتند با هم متحد شدند تا وحدت این اقلیت هشتاد درصدی را بشکنند. قهرمان این میدان سه نفر بودند موسوی، کروبی، رهنورد.
این همه ماجرا نبود، آن سوی میدان مردمی بودند که در مقابل اشرافیت متحد شدند. مردمی که بپا خواستند تا از رأی خود و از رأی اکثریت حقیقی دفاع کنند. مردمی که از حق خود دفاع کردند و در این راه کشته شدند. شهید ستاری آخرین نفر از قافله این شهیدان است. شهیدی که هنوز خون او تازه است. هنوز خون او از چنگال فتنه گران می چکد ولی ...
چه اتفاقی افتاد . مردم و حکومت به یک آشتی حقیقی رسیده بودند. ولی انگار عده ای خوششان نیامد. حال چکار می توان کرد ایجاد اختلاف در میان مردم، مردمی که همه در کنار هم در انتخابات شرکت کردند و مردمی که با هم متحد بودند. در کنار آن دولتی که برآمده از متن مردم بود نه دولتی که سهمیه گروه های قدرت باشد دولت وحدت ملی حقیقی .
اینجا بود که همه ارازل پشت سر سه نفر یعنی میر حسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی جمع شدند وحدت را شکستند و قسم خوردند که آرامش و آسایش را از این ملت دریغ کنند. کشید و با ضربه های هر روزشان و شیطنت های هر شبشان معیشت مردم را تنگ کردند آنقدر تنگ که همه از نفس افتادند بعد از این به بهانه بهبود معیشت مردم شدند صاحب دولت آن هم نه با اکثریت 25میلیونی بلکه با اختلاف کمتر از یک درصدی.
در این ایام سه سال از حصر خانگی سران فتنه می گذرد. در کنفرانس خبری رئیس مجلس چند نفر پیشنهاد دادند برای وحدت ملی سران فتنه آزاد شوند. هر روز هم در رسانه های اعتدال صحبت هایی از این قبیل می شود که تندرو ها با آشتی ملی مخالفند، سه سال که به احترام رهبری سکوت کردیم دندان روی جگر گذاشتیم ولی انگار راستی راستی ما تندروهاییم که مقصریم ،ما ییم که خاسته مان را کف خیابان مطرح کردیم ، ماییم که به رأی اکثریت احترام نگذاشتیم و این فتنه گران بودند که دنبال وحدت بودند. آری این فتنه گران بودند که دنبال وحدت بودند وحدت با آمریکا، با اروپا، اسرائیل، عربستان، سلطنت طلبان، وهابی ها، بهایی ها، همجنس بازها، فاحشه ها، تروریستها و... همه باهم متحد شدند و این ما بودیم که به این اتحاد تن ندادیم.
حرف ما با مسئولین محترم بالاخص مسئولین قضایی ما این است اگر تردیدی راجع به حکم فتنه گران دارید پس آیات زیر را بخوانید.
وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَیْثُ أَخْرَجُوکُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلاَ تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى یُقَاتِلُوکُمْ فِیهِ فَإِن قَاتَلُوکُمْ فَاقْتُلُوهُمْ کَذَلِکَ جَزَاء الْکَافِرِینَ ﴿۱۹۱)
فَإِنِ انتَهَوْاْ فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿۱۹۲﴾
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ لِلّهِ فَإِنِ انتَهَواْ فَلاَ عُدْوَانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمِینَ ﴿۱۹۳﴾
الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ
الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ فَمَنِ اعْتَدَى عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُواْ
عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَیْکُمْ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ
أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ﴿۱۹۴﴾ و اگر بازایستادند البته خدا
آمرزنده مهربان است (۱۹۲) با آنان بجنگید تا دیگر فتنهاى
نباشد و دین مخصوص خدا شود پس اگر دست برداشتند تجاوز جز بر ستمکاران روا
نیست (۱۹۳) این ماه حرام در برابر آن ماه حرام
است و [هتک] حرمتها قصاص دارد پس هر کس بر شما تعدى کرد همان گونه که بر شما
تعدى کرده بر او تعدى کنید و از خدا پروا بدارید و بدانید که خدا با تقواپیشگان
است (۱۹۴) سوره مبارکه بقره
وهر کجا بر ایشان دستیافتید آنان را
بکشید و همان گونه که شما را بیرون راندند آنان را بیرون برانید .فتنه از قتل بدتر
است . در کنار مسجد الحرام با آنان جنگ مکنید مگر آنکه با شما در آن جا به جنگ
درآیند پس اگر با شما جنگیدند آنان را بکشید که کیفر کافران چنین است(۱۹۱)
کسانی که فتنه کردند و از مسیر آن نیز بر نگشته اند آیا حکمی بغیر از اعدام برای آنها وجود دارد. و یک سوال هم دارم . چگونه کسانی که زنده ماندن ظاهری شان(البته که در حقیقت مرده اند) موجب اختلاف هست با آزادی شان می توانند موجب وحدت شوند؟!!!
پس یک پیشنهاد هم برای عاقلان ضد تندروی . تنها راه رسیدن به وحدت اعدام و اعلام برائت از آنها می باشد. البته این شعر هم در جواب آنه که می گویند تندروها مانع وحدت اند.
ماه عزای فاطمه روح مُحرم است
خون گریه کن ز غم،که عقیق یمن شوی
رخصت دهد خدا که تو هم سینه زن شوی
در فاطمیه از دل و جان گریه می کنیم
همراه با امام زمان گریه می کنیم
در فاطمیه رنگ جگر سرخ تر شود
آتش فشان غیرت ما شعله ور شود
شمشیر خشم شیعه پدیدار می شود
وقتی که حرف کوچه و دیوار می شود
لعنت به آنکه پایگذار سقیفه شد
لعنت به هر کسی که به ناحق خلیفه شد
لعنت بر آنکه برتن اسلام خرقه کرد
این قوم متحد شده را فرقه فرقه کرد
تکفیر دشمنان علی رکن کیش ماست
هر کس محب فاطمه شد،قوم وخویش ماست
ما بی خیال سیلی زهرا نمی شویم
راضی به ترک و نهی تبرا نمی شویم
قرآن و اهل بیت نبی اصل سنت است
هر کس جدا ز این دو شود،اهل بدعت است
ما همکلام منکر حیدر نمی شویم
«با قنفذ و مغیره برادر نمی شویم»
ما از الست طایفه ای سینه خسته ایم
ما بچه های مادر پهلو شکسته ایم
امروز اگر که سینه و زنجیر می زنیم
فردا به عشق فاطمه شمشیر می زنیم
ما را نبی «قبیله ی سلمان» خطاب کرد
روی غرور و غیرت ما هم حساب کرد
از ما بترس،طایفه ای پر اراده ایم
ما مثل کوه پشت علی ایستاده ایم
از اما بترس، شیعه ی سرسخت حیدریم
جان برکفان جبهه ی فتوای رهبریم
از جمعه ای بترس که روز سوارهاست
